GedachtenKamerweer

Het is GedachtenKamerweer. Het ene moment schijnt de zon en dan trekt er weer een wolk voor. Dit word je ook verteld als je met een bezoeker een gesprekje aangaat. En dan vooral de onzekerheid die dat geeft. Het is belangrijk dat je ergens kunt zijn waar je je niet hoeft te verbergen.”

De grote klok in de GedachtenKamer staat op 9.15 uur. De rustige ingerichte kamer wordt klaargemaakt. Een tafelkleed, wat spelletjes en niet te vergeten de koektrommel. Langzamerhand komen de gasten binnendruppelen. Men verwelkomt elkaar hartelijk en informeert hoe het met elkaar gaat. Dat is vaak het begin van mooie gesprekjes die heel diep kunnen gaan.
Maar het fijne is dat dit niet als een verplichting wordt gevoeld. Het gebeurt spontaan. En daarom is het zo puur. Bezoekers geven aan dat het juist zo fijn is dat je over van alles kunt praten. “Je kunt hier vertellen wat erop je hart ligt” of: “Ik word er niet op aangekeken als ik niet uit mijn woorden kom.” Dat kan je hier zeggen, zonder dat je vreemd wordt aangekeken.

Het is niet zo dat er de hele ochtend ‘zware’ gesprekken worden gevoerd. Er is ook tijd voor spelletjes. Bezoekers zijn dan hele fanatiek bezig. Van sjoelen tot rummikub. Er wordt gespeeld alsof het leven ervan afhangt. Maar ook hier geen ongeduld, rustig afwachten en uitleggen.

Aan het eind van de ochtend is er altijd een kleine lunch. Als het tijd is wordt de tafel gedekt door de bezoekers. Spelletjes worden opgeruimd. De soep wordt binnengebracht en de pakjes brood verschijnen op tafel. De ochtend wordt nog een keer doorgenomen. Langzamerhand gaat men weer huiswaarts. Sommige blijven nog even na, want je wordt niet zomaar buitengezet. Ook daar wordt de tijd voor genomen.

En nu weer op naar huis, maar volgende week is er weer een GedachtenKamer. De tijd vliegt.